‘Nee. Hou je vast. Hij is Iers, althans, dat stond in zijn paspoort toen hij bij het Vreemdelingenlegioen ging. Omdat hij in Kosovo gewond was geraakt, mocht hij volgens de Franse wet het Franse staatsburgerschap aanvragen, en dat heeft hij ook verkregen.’
‘Wat zeggen de Ieren over hem?’
‘Volgens het Ierse Directorate of Military Intelligence is er eind 1999 een paspoort op die naam uitgegeven, maar bij de burgerlijke stand is geen staatsburger met de naam Paul Vincent Aubertin bekend.’
Harvath liep naar het koffiezetapparaat en schakelde het in. Ze waren goed bezig zo. ‘De aanvallers in Boston zouden banden met de plaatselijke Ierse maffia hebben. Drie van hen waren Amerikanen, maar de vierde leek uit Ierland het land te zijn binnengekomen. Heb je zijn naam gecheckt?’
‘Jazeker,’ zei Nicholas. ‘Het Ierse paspoort van Desmond Oliver Cullen is vlak na dat van Aubertin uitgegeven, begin 2000. Cullen blijkt ook een niet-bestaand persoon te zijn.’
‘Waarom kwamen er eind 1999 en begin 2000 opeens zoveel van die aliassen uit Ierland?’
‘Mogelijk beheerde iemand na het einde van de Troubles een ondergronds netwerk voor deira.’
‘Maar werd er dan geen amnestie verleend?’ vroeg Harvath, terwijl hij koffie in het apparaat stopte. ‘Was dat niet een onderdeel van het vredesproces?’
‘Veel veroordeelde misdadigers werden vervroegd vrijgelaten, maar als je nog niet veroordeeld was omdat je nog niet vervolgd werd, kon er van amnestie geen sprake zijn. Dan had je pech. Erger nog, de Britse regering was vastbesloten de meest gewelddadigeira-leden op te pakken.’
‘Deze kerels zouden dus ex-guerrillastrijders kunnen zijn?’
‘In het beste geval.’
‘En in het ergste geval?’ vroeg Harvath.
‘Ex-ira-huurmoordenaars. Keiharde criminelen die volop ervaring hebben met het uitschakelen van politieke, militaire, civiele en justitiële doelwitten. Zo vreemd is dat niet, als je erover nadenkt.
Er is een wapenstilstand getekend, het net sloot zich en in Noord-Ierland is voor hen geen toekomst meer. Een sympathisant in Dublin kan vervolgens brandschone paspoorten regelen, zodat ze elders een nieuw leven kunnen beginnen. Cullen grijpt de kans met beide handen aan en vertrekt naar Boston, waar hij bij de Ierse maffia zijn kwaliteiten goed kan gebruiken. Aubertin gaat naar Frankrijk en komt bij het Vreemdelingenlegioen terecht. Zoals ik al zei, dat klinkt best logisch.’
Dat was zeker waar, meende Harvath. ‘Weten we waar Paul Aubertin woont?’
‘Daar ben ik nog mee bezig. Maar hij staat in elk geval geregistreerd als officiële Franse gids en wordt ondersteund door de Federatie van Normandische Gidsen.’
‘Ho! Dus onze huurmoordenaar is verdomme gewoon reisleider?’
‘Tenzij hij die baan als dekmantel voor iets anders gebruikt, lijkt het daar zeker op. Zijn beoordelingen zijn behoorlijk positief. Vier sterren of meer, al een hele tijd.’
‘Hoe kunnen we hem vinden?’ vroeg Harvath, terwijl hij op de verbindingsdeur tussen hun kamers klopte om Sølvi wakker te maken.
‘Zijn profiel staat op NormandyGuides.com. Helaas is hij een van de weinige gidsen die nooit een persoonlijke foto hebben geüpload.’ Dat verraste Harvath niet.
‘Maar er is wel een conctactoptie. Je kunt een formulier invullen, en dan zorgen ze dat dat bij hem komt.’
‘Dat moeten we doen. Zorg ervoor dat de vraag uit een ander land lijkt te komen dan de Verenigde Staten of Noorwegen. Doe alsof je een echtpaar bent dat over een dag of twee een gids zoekt. Kies een toeristische site uit waarbij hij de beste recensies krijgt.’
‘Zijn specialiteit lijken de D-daystranden in Normandië te zijn, met name Omaha en Utah, of de abdij van Mont-Saint-Michel.’
‘Ga voor de D-daystranden,’ zei Harvath, die gefascineerd was door de Amerikaanse band met Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog. ‘Hopelijk hapt hij toe. Dan kunnen we hem als gids inhuren en een tijd en plek afspreken.’
‘En als hij niet toehapt?’ vroeg Nicholas.
‘Dan moeten we hem op een andere manier zien te vinden, bij voorkeur via een huisadres of een mobiel telefoonnummer. Breek in op het NormandyGuides.com-systeem en kijk wat je kunt vinden.’
‘Gaat lukken. Wat gaan jullie intussen doen?’
Harvath keek hoe laat het was en stelde vast dat hij zelf iemand moest wekken. ‘We moeten een vlucht halen.’
44
Château de Chantore