Page 101 of Near Dark

Hij bekeek de lichamen en kwam al snel tot de conclusie dat dit geen politieagenten of medewerkers van een beveiligingsbedrijf waren. Ze waren relatief goed gekleed, met dure schoenen en gouden sieraden. Het leken eerder leden van de maffia die van een feestje in een plaatselijke nachtclub kwamen. En gezien Montecalvo’s Siciliaanse afkomst zou het Harvath niet hebben verbaasd dat ze haar eigen militie had gerekruteerd, zelfs als ze die uit Sicilië had moeten importeren.

Hij gaf Nicholas een kort verslag en herhaalde vervolgens tegen Sølvi wat zijn teamleden nog maar een paar dagen geleden in Key West tegen hem hadden gezegd: ‘Tijd om te vertrekken.’

‘Wacht!’ zei Nicholas via zijn oortje. ‘Kijk op haar computerscherm. Is ze nog steeds ingelogd?’

Harvath deed wat hem was gevraagd. ‘Ja.’

‘Oké, voordat je vertrekt, moet je nog iets doen.’

43

Nu er vijf lichamen in het huis van de Contessa opgestapeld lagen, wilde Harvath zo snel mogelijk uit Sirmione vertrekken. Sølvi was het daarmee eens.

Nadat ze Nicholas op de hoogte hadden gebracht hoe hij de beelden van de bewakingscamera’s op afstand kon vernietigen, verzamelden ze alle verschoten patronen, veegden alle oppervlakten schoon die ze mogelijk hadden aangeraakt en keerden terug naar hun hotel.

Daar pakten ze hun spullen, lieten een fooi voor het kamermeisje achter en verdwenen via de achtertrap.

Sølvi bracht de boot terug naar de jachthaven, meerde af en liet de sleutels achter in de brievenbus van het verhuurkantoor, waarna ze meteen vertrokken.

De terugreis naar Aviano zou iets meer dan tweeënhalf uur duren, en hoewel het een veilig idee leek om naar een willekeurige plek af te reizen, was de vliegbasis toch het veiligst. Sølvi bood aan om te rijden, zodat Harvath een aantal telefoontjes kon plegen.

De eerste die hij belde was admiraal Proctor om te regelen dat ze onopgemerkt toegang kregen tot de basis en zich daar schuil konden houden. Ook verzocht hij om een vliegtuig dat hen weg kon brengen zodra ze wisten wat hun volgende bestemming was. Proctor zei tegen hem dat hij dat in orde zou laten maken en zich zou melden zodra alles geregeld was.

Daarna nam Harvath contact op met Lawlor, die om een debriefing had gevraagd zodra hij op weg was. Hoewel ze een beveiligde, versleutelde lijn gebruikten, hield hij het kort omdat hij afgepeigerd was. Lawlor begreep dat en drong verder niet aan.

Na afloop van hun gesprek wisselde hij een paar sms’jes met Nicholas uit. Hoewel hij ervan overtuigd was dat zijn collega er optimaal van zou profiteren dat hij het systeem van de Contessa was binnengedrongen en alles wat hij te pakken kon krijgen zou binnenhalen, wilde hij zich ervan vergewissen dat hij zich op de essentie richtte, te weten de identificatie van de moordenaar die Carl had omgebracht.

Nicholas verzekerde hem dat hij dat maar al te goed wist en dat ze al een begin hadden gemaakt met de analyse van de binnengehaalde bestanden. Hij beloofde contact met hem op te nemen zodra hij iets had. En dat betekende dat Harvath officieel in de wachtrij stond.

‘Ik wil best rijden als je dat liever hebt,’ zei hij.

‘Best, hoor,’ antwoordde ze, ‘maar ik voel me prima. Misschien kun je beter wat proberen te slapen. Dit is voorlopig misschien je enige kans.’

Eigenlijk wilde hij graag wat met haar kletsen om haar nog beter te leren kennen, maar feit was dat hij helemaal gevloerd was en nog steeds last had van zijn jetlag. Ze deed hem een aanbod en hij besloot dat aan te nemen. Hij zette de stoelleuning naar achteren en sloot zijn ogen.

***

Toen hij wakker werd omdat zijn telefoon overging, dacht hij dat hij maar een paar minuten van de wereld was geweest. Maar toen hij zag hoe laat het was, besefte hij dat hij meer dan een uur had geslapen.

Het was admiraal Proctor, die hem belde om door te geven wie hen op zou wachten, welke vluchten eventueel beschikbaar waren en hoe ze dat het beste konden regelen als ze hun bestemming eenmaal wisten.

Nadat alles was geregeld, bedankte Harvath hem en verbrak hij de verbinding.

Proctor zou een team in de naburige plaats Sacile beschikbaar stellen, de Jeep overnemen en ervoor zorgen dat ze naar de basis werden gebracht.

De beveiliging op de vliegbasis Aviano was ongelooflijk strikt, omdat daar meer dan vijftig kernwapens opgeslagen waren. Maar er was een goede reden waarom Proctor zo succesvol was geweest in het aansturen van zowelsocomalscentcom. Hij was buitengewoon bedreven in het organiseren van clandestiene operaties.

Harvath voerde de nieuwe bestemming in zijn gps in en informeerde Sølvi over het gewijzigde plan.

Ze had geen probleem met de omweg. Het was in feite zelfs heel logisch.

Ze waren nu onderweg naar eennavo-vliegbasis, maar die viel onder Italiaanse jurisdictie. De carabinieri behoorden tot de belangrijkste Italiaanse politiekorpsen en vielen onder het Italiaanse ministerie van Defensie. Ze bezaten veel macht en konden een hoop problemen veroorzaken als de politie in Sirmione alarm sloeg en hun auto op de basis Aviano gesignaleerd bleek te zijn.

Het was niet te zeggen hoelang ze op de basis moesten blijven. Het was veruit het beste om onder de radar te blijven en de carabinieri of een andere Italiaanse overheidsinstantie een reden te bezorgen om naar hen op zoek te gaan.

Proctors team verwelkomde hen in Sacile met driesuv’s op rij. De teamleider stelde zich voor en legde uit dat Harvath en Sølvi op de basis onder de hoede stonden van brigadegeneraal Sandra Collins, commandant van de 31st Fighter Wing. Hij legde uit wat hun dekmantel was en vroeg naar hun paspoorten en de sleutels van de Jeep.

Net als Harvath reisde Sølvi onder een alias, een van de vele die Carl voor haar had gecreëerd.

---